Şeftali, oldukça lezzetli bir meyvedir ve çeşitli vitaminler ile mineraller açısından zengin bir kaynaktır. B ve C vitaminleri ile potasyum bakımından zengin olan şeftali, ayrıca A vitamini, kalsiyum, magnezyum, sodyum, demir ve fosfor minerallerini de içerir.

Şeftalinin sağlık üzerindeki olumlu etkileri şu şekildedir:

Şeftali, taze olarak tüketildiği gibi komposto, reçel ve meyve suyu olarak da tüketilebilir. Şeftali soyulup ezildikten sonra yüze maske olarak uygulanabilir ve özellikle kuru ve yorgun ciltlere iyi gelir. Şeftali çiçekleri kaynatılıp suyu içildiğinde bağırsak solucanlarını düşürebilir.

Şeftalinin anavatanının İran ve Kafkasya olduğu düşünülmekteydi, ancak günümüzde şeftalinin anavatanının Doğu Asya ve Çin olduğu bilinmektedir. Amerika'nın hem güneyinde hem de kuzeyinde yaygın olarak yetiştirilir. Afrika'da son yıllarda şeftali yetiştiriciliği artmıştır. Avustralya ve Yeni Zelanda'da da en fazla yetiştirilen meyve türü olmuştur.

Ülkemizde ise birkaç ilimiz hariç diğer illerimizde şeftali yetiştirme yapılmaktadır. Şeftali yetiştiriciliği yapılan bölgeler içerisinde %49'u ve ağaç sayısının %41'i ile Marmara Bölgesi başta gelmektedir. Şeftali, değişik iklim şartlarına uyabilen meyve türlerinden biridir.

Şeftali çeşitlerinin kış soğuklama istekleri 250 ile 1250 saat arasında değişmektedir. Şeftali, şeftali anacı üzerinde süzek, kumlu, killi, tınlı, çakıllı ve çabuk ısınan alüvyal toprakları sever. Toprak pH'sının 6-7 arasında olması gerekir. Şeftali fidanları kumlu topraklarda yetişir. Yeterli sulama ve iyi gübreleme ile şeftali ağaçları yetiştirilebilir. Şeftali fidanları ağır, nemli ve soğuk olan killi topraklarda yetişen ağaçların sürgünleri iyi pişkinleşemediğinden kış soğuklarından zarar görebilir ve ağaçlarda zamklanma başlayabilir.

Fidan dikimi genellikle iki kişi tarafından yapılır. Birisi fidanın dikim tahtasını kullanarak yerini ve derinliğini belirler ve fidanları dik olarak tutar. Fidan dikim derinliğine göre çukurdan toprak alınarak çukur hazırlanır. Fidan çukura yerleştirilir, etrafı toprakla doldurulur ve ayak ile fidanın çevresindeki toprak sıkıştırılır. Fidanın çevresi toprakla doldurulması sırasında, fidanı tutan kişi kökleri çukur tabanına bastırmamalıdır. Köklerin uç kısımları yukarı doğru kıvrılmamalıdır. Şeftali dikiminden sonra fidan çevresine can suyu verilir. Can suyu, etrafa taşmayacak şekilde verilmesi için küçük bir havuz yapılır ve mutlaka sulama yapılır. Can suyu denilen bu uygulama toprak ıslak olsa da mutlaka tekrarlanmalıdır. Fidan kökleri ile toprak parçacıkları arasında hava boşlukları kalmamalıdır.

Şeftali fidanları saksıda yetiştirilmişse topraklı olarak dikilir. Saksıdan çıkan şeftali fidanları topraklı fidanın toprağının dağılmamasına dikkat edilmelidir. Dikim çukura oturtulur ve bundan sonra can suyu verilir. Sonra iki işlem daha yapılır: Destek sistemi (herekleme) ve dikim budaması. Yeni dikilen şeftali fidanı, henüz kök sistemi tam olarak oluşmamıştır. Bu yüzden rüzgarla eğilebilir. Bunun için herek olarak kullanıldığı malzemelerle destekleme işlemi yapılır. İki herek çapraz durumda sokulur ve fidana yaklaştırılır. Sekiz rakamına benzer bir şekilde fidan hereklere bağlanır. Bağlar fidan büyüklüğünde gövdeyi boğmamalıdır. Son olarak dikilen fidanın tepesi kesilir. Kesim yüksekliği meyve türüne ve iklim koşullarına göre 50-60 cm'den 70-80 cm'e kadar değişebilir. Soğuk yerlerde daha yüksek boy verir. Kesim yerine en yakın olan alttaki gözlerden ana dallar çıkarak, fidanı taçlandıracaktır.